يک نهرعميق

اوضاع عجيبي شده بود. بچه ها خط را نشکسته بودند. ما هم گير کرده بوديم پشت يک نهر عميق، عراقيها هم روي آب را بسته بودند به رگبار و نمي گذاشتند رد شويم.

از ته ستون سر رسيد. يک جليقه نجات تنش بود و يکي هم روي دستش، جليقه را داد به من و گفت: «مگه تو بيسيم چي من نيستي؟ بايد کنار دست من باشي.» مستقيم توي چشمهاي من نگاه کرد و ادامه داد: «اگه من برم، بچه ها روحيه ميگيرن و پشت سر من ميان.»

مجموعه روزگاران-کتاب خاطرات رزمندگان غواص

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: